.مولانا

همه را بیازمودم ، ز تو خوشترم نیامد

چو فرو شدم به دریا ، چو تو گوهرم نیامد

سر خُنب ها گشودم ، ز هزار خم چشیدم

چو شراب سرکش تو به لب و سرم نیامد

چه عجب که در دل من گل و یاسمن بخندد

که سمن بری ، لطیفی چو تو در برم نیامد

ز پی ات مراد خود را دو سه روز ترک کردم

چه مراد ماند زان پس ؟ که میسّرم نماند

دو سه روز شاهی ات را چو شدم غلام و چاکر

به جهان نماند شاهی که چو چاکرم نیامد

خردم بگفت بر پر ز مسافران گردون

چه شکسته پا نشستی که مسافرم نیامد

چو پرید سوی بامت ز تنم کبوتر دل

به فغان شدم چو بلبل که کبوترم نیامد

چو پی کبوتر دل به هوا شدم چو بازان

چه همای ماند و عنقا که برابرم نیامد ؟

برو ای تن پریشان ، تو و آن دل پشیمان

که ز هر دو تا نرستم ، دل دیگرم نیامد .

مولوی